गोंधळ
प्रत्येक व्यक्ती नेहमी त्याच्या आयुष्याच्या अशा टप्प्यावर येते जिथे त्याला निर्णय घेताना निश्चितच गोंधळ होतो. तुमच्या निर्णयाला योग्य दिशा देण्यासाठी जीवनातील काही तथ्ये समजून घेणे आवश्यक आहे. त्यांना समजावे म्हणून ही कथा मांडली आहे. नरेंद्रचा संगोपन अशा कुटुंबात झाला जिथे त्याच्या शिक्षणाचे उद्दिष्ट अधिक पैसे कमवून यश संपादन करणे हा होता पण नरेंद्रच्या आयुष्यात आधीच भरपूर संपत्ती होती, त्यामुळे त्याला पैसे कमवण्यात काही आकर्षण दिसत नव्हते.
त्याला आयुष्यात काहीतरी रोमांचक करायचे होते. किंबहुना इतकी संपत्ती असूनही नरेंद्रने आपल्या कुटुंबातील सर्वजण असमाधानी पाहिले. नरेंद्रला पैशातली ताकद कधीच दिसली नाही जी त्याला आनंद देऊ शकते, पण त्याने केले तरी तो काय करणार? आजूबाजूचे लोक प्रत्येक रुपयासाठी तळमळत असलेले पाहिल्यानंतर पैसा हेच सर्वस्व आहे, असा विचार त्याच्या मनात पक्क झाला होता.
नरेंद्र खूप गोंधळला. जीवनाचा उद्देश काय आहे, जो पूर्ण करून तो सदैव आनंदी राहू शकतो, हे त्याला समजत नव्हते. मात्र, पैशानेच आपल्या गरजा पूर्ण होऊ शकतात, त्याचा आनंद विकत घेता येत नाही, याची त्याला पूर्ण खात्री होती.
Read Also – Top 10 Moral Stories In Marathi
एके दिवशी त्याने ठरवले की तो आपल्या घरातून पळून जाऊन दुसऱ्या शहरात जायचे आणि काही दिवस एकटे राहायचे. नरेंद्रने त्याचे महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण केले होते आणि आता, त्याच्याकडून त्याच्या कुटुंबाची अपेक्षा होती की तो त्याच्या वडिलांचा व्यवसाय सांभाळेल पण एका रात्री नरेंद्र आपले सामान घेऊन काही पैसे घेऊन दुसऱ्या शहरात जातो.
नरेंद्रकडे जास्त पैसे नव्हते, त्यामुळे तो फार दूर जाऊ शकत नव्हता. नरेंद्र एका छोट्या गावात पोहोचला आणि रस्त्याच्या कडेला असलेल्या झाडाखाली सामान घेऊन बसला. कित्येक तासांच्या प्रवासानंतर नरेंद्रला खूप भूक लागली होती. त्याने एका दुकानातून बिस्किटे आणली आणि खायला सुरुवात केली. उन्हाळ्याची वेळ होती म्हणून नरेंद्र डोळे मिटून मोकळ्या हवेत झाडाखाली झोपला. अचानक त्याला झोप लागली आणि डोळे उघडताच रात्र झाली होती.
नरेंद्रने आजूबाजूला पाहिले तर त्याचे सामानही गायब होते. नरेंद्र झाडाभोवती आपले सामान शोधण्याचा प्रयत्न करतो. त्याचवेळी एक वृद्ध तिथून जात होता. नरेंद्रने त्याला त्याच्या सामानाबद्दल विचारले. तेवढ्यात तो म्हणाला, “बेटा, हा रस्त्याच्या कडेला आहे आणि इथे सामानाची चोरी सर्रास आहे. तू इतक्या बेफिकीरपणे झोपायला नको होतास.”
नरेंद्र त्याच्या कपड्यांवरून एका चांगल्या घरातील मुलासारखा दिसत होता, त्यामुळे त्याची अडचण पाहून म्हाताऱ्याने त्याला आपल्या घरी राहायला बोलावले, पण नरेंद्र सर्व सुख-सुविधा सोडून घराबाहेर पडला होता, दिशा शोधण्यासाठी. त्याच्या आयुष्यातील. त्याने म्हाताऱ्यासोबत जाण्यास नकार दिला आणि झाडाखाली एक गोतावळा करून तिथेच झोपला. दुसऱ्या दिवशी सकाळी उठल्याबरोबर नरेंद्र रस्त्याने जाणाऱ्या लोकांना थांबवायचा आणि एकच प्रश्न विचारायचा, “आनंदी राहण्यासाठी सर्वात महत्वाचे काय आहे?”
सर्वांची उत्तरे ऐकून नरेंद्र आश्चर्यचकित झाला कारण प्रत्येक व्यक्तीच्या आनंदाची कारणे कालानुरूप बदलत राहिली. बरेच लोक एकमेकांमध्ये आणि त्यांच्याकडे असलेल्या गोष्टींमध्ये त्यांचा आनंद शोधत होते. ज्याच्याकडे पैसा होता, त्याचा आनंद जगाच्या भौतिक गोष्टींवर आधारित होता आणि ज्याच्याकडे पैशाची कमतरता होती, त्याचा सर्वात मोठा आनंद म्हणजे पैसा मिळवणे, परंतु दोन्ही पक्षांमध्ये एक समानता होती की, “दोघेही सुखी नाहीत.” आणि चांगल्या भविष्याच्या आशेने स्वतःच्या आनंदासाठी पुढे जात होते.”
Read Also – Cute Dogs Drawings || Cute Dogs Drawings Easy || Dogs Drawings
लोकांच्या म्हणण्यावरून नरेंद्रला समजले होते की, “त्याने या जगात काहीही स्वतःच्या आनंदासाठी घेतले तर त्याचे महत्त्व थोड्याच वेळात कमी होते.” नरेंद्र आता अशा मार्गाच्या शोधात होता ज्यावर तो आपले संपूर्ण आयुष्य व्यतीत करू शकेल पण गंतव्यस्थानापर्यंत पोहोचू शकत नाही कारण त्याला हे जाणवू लागले होते की, “माणूस जे काही साध्य करते, तेच ते हृदयापासून दूर जाऊ लागते आणि पुढील क्षणात, एक नवीन इच्छा जन्माला येते आणि लोक तिच्या मागे धावू लागतात.
हे चक्र नेहमीच लोकांना गुलाम बनवते.” नरेंद्रला त्यांच्या आयुष्यातील सत्य समजले होते. नरेंद्रने आपल्या आयुष्याचे ध्येय निश्चित केले आणि घरी परतताच वडिलांचा व्यवसाय हाती घेतला, पण आता त्यांची विचारसरणी बदलली होती. आता तो पैशासाठी नव्हे तर लोकांना रोजगार देण्यासाठी व्यवसाय करत होता.
लोकांची आर्थिक स्थिती बदलण्याचे शाश्वत ध्येय त्यांनी निवडले होते. अवघ्या काही वर्षांत नरेंद्रने आपले गंतव्यस्थान गाठण्याच्या मार्गावर असलेल्या अनेकांचे जीवन बदलले. नरेंद्रच्या कंपनीत आज हजारो लोकांना रोजगाराच्या संधी मिळत आहेत आणि हेच नरेंद्रच्या आनंदाचे रहस्य आहे जे कायम राहील.