( Top 15 Chan Chan Goshti Marathi with Moral ) बगदादचा खलीफा हारु-उल- रशीद प्रजेचे हात बघण्यासाठी नेहमी रात्री वेश बदलून जात असते. मंत्री जाफरपण त्यांच्याबरोबर जात असे. एक वेळा ते दोन्ही वेश बदलून बाहेर निघाले. त्या रात्री ते शहराच्या बाहेर; नदीच्या पलिकडील प्रजेचे हाल जाणू इच्छित होते. नदी पार करण्यासाठी ते पुलाच्या दिशेने गेले.

पुलाच्या किनाऱ्यावर एक अंधळा भिकारी बसला होता. जोरा- जोरात ओरडत होता, ‘या अंधळ्याला काहीतरी द्या बाबा.’ खलीफाने एक सोन्याचा शिकका त्याला दिला.

Top 20 Chan Chan Goshti Marathi with Moral

 

तो खूप खुश झाला. बोलला, ‘तुम्ही मोठे दयाळू आहात.

माझ्यावर आणखी एक कृपा करा. ‘तुम्हाला अजून काय पाहिजे?’ खालीफाने विचारले.

भिकाऱ्यांच्या या विचित्र प्रार्थनेला ऐकून खलीफाने विचार केला की, याच्या डोकयावर मारणे चांगले दिसणार नाही. पण भिकाऱ्याने सांगितले, ‘मी शपथ घेतली आहे की मी चापट खाल्याशिवाय कोणाकडून कोणतीही वस्तु घेणार नाही. म्हणूनतुम्ही असे नाही केले, तर मी तुमची मोहर पण परत करेल.’ आता काहीही उपाय नव्हता म्हणून खलीफाने हळूच त्याच्या डोकयावर एक चापट मारली.

त्या दिवशी रात्री परत महालात आल्यावर खलीफा भिकाऱ्यांच्या या विचित्र प्रार्थनेबाबत विचार करू लागला. दुसऱ्या दिवशी सकाळी, त्यांनी मंत्र्याला बोलावले व म्हणाले, ‘रात्रीच्या भिकाऱ्याला दरबारात हजर करा.

भिकारी घाबरत घाबरत दरबारात आला. खलीफाने सांगितले, ‘घाबरायचे कारण नाही. मी तर फक्त हे जाणू इच्छितो की, कोणतीही वस्तु घेतली तर चापट का लावून घेतोस?’

तेव्हा भिकाऱ्याने आपली गोष्ट ऐकवली, ‘माझे नाव अब्दुल आहे. माझे आई-वडील मरतांना माझ्यासाठी खूप धन-संपत्ती सोडून गेले. आपल्या नादानीने पुष्कळसे धन मी असेच नष्ट केले. जेव्हा माझ्याजवळ थोडेसे धन राहिले तेव्हा मला जाग आली. मी त्या धनाने काही ऊट घेतले. त्यांच्या माध्यमाने मी भाड्याने माल वाहू लागलो. हुशारीने खर्च व बचत केल्याने माझ्याजवळ काही दिवसात ऐंशी ऊंट झाले.

एके दिवशी मी माझ्या ऊंटावर माल ठेवून जहाजातून परत बगदादमध्ये येत होती. रस्त्यामध्ये एक हिरवेगार मैदान पाहून थांबलो. उटांना मी चरण्यासाठी सोडून दिले व स्वतःपण एकाझाडाखाली झोपलो.

तेवढ्यात एक भिकारी तिथे आला. माझ्याजवळ थोडे से जेवण होते. मी त्यातून अर्धे भिकाऱ्याला दिले. तो खूप खूश झाला. जेवण करुन तो म्हणाला, ‘तु मला जेवण दिसेल, मी पण तुला काहीतरी देईल. आपले उंट घेवून तू माझ्याबरोबर चल. इथून थोड्या अंतरावर एक ठिकाण आले जिथे पुष्कळशे धन आहे. आपण उंटावर थोड्या अंतरावर एक ठिकाण आहे जिथे पुष्कळशे धन आहे. आपण उंटावर जेवढे धन लादले जाईल, तेवढे घेवून येवू. अर्धे ऊँट मी घेईल’ व अर्धे तु घे.’

तो भिकाऱ्याबरोबर चालू लागला. एका ठिकाणी थांबून भिकाऱ्याने आग लावली. त्यावर काहीतरी फेकले, मग थोडासा धूर झाला. तो धूर वरती जावून मिटला मग तिथे एक घर लागले.

Top 20 Chan Chan Goshti Marathi with Moral

छान छान मराठी गोष्टी

भिकाऱ्यांबरोबर तो त्या घरामध्ये गेला. तिथे चांदी-सोने, हिरे, ग-दागिन्यांचे ढीग लागलेले होते. त्यांनी उंटावर लादले जाईल दाग- तेवढे धन घेतले. भिकाऱ्याने एका पेटीतून एक काठाची डब्बी काढून आपल्या खिशात ठेवली, ती मी पाहिली.

आम्ही दोघांनी चाळीस-चाळीस उंट घेतले. मग आपल्या आपल्या रस्त्याने चालू लागलो. काही अंतर गेल्यावर मी विचार केला, ‘भिकारी एवढ्या सगळ्या धनाचे काय करेल? मी त्यालादहा ऊंट मागू का?’

मी त्याला मागितल्यावर भिकाऱ्याने दहा उंट आनंदाने मला दिले. मी लोभी झालो होतो. मी दहा उंट अजून मागितले. त्याने तेपण दिले. असं करत-करत मी त्याचे सगळे उंट घेतले.(lahan mulanchya goshti)

अशाप्रकारे धनाने भरलेले ऐंशी उंट घेवून मी चालू लागलो. ते खूप सारे धन होते. परीपण माझ्या लोभाचा शेवट झाला नव्हता. माझ्या डोकयात ती काठाची डिब्बी फिरत होती.

मी विचार केला, ‘नककीच त्यामध्ये असे काही औषध आहे की, ते लावल्याने गाडलेले धन दिसू लागते.’

मी परत भिकाऱ्याजवळ परत गेला. जेव्हा मी त्या डब्बीचे गुपीत जाणू इच्छितो असे सांगितले, तर त्याने आनंदाने सांगितले. तो म्हणाला, ‘यामध्ये जे औषध आहे त्याला डाव्या डोळ्यावर लावल्याने गाडलेले धन दिसते आणि उजव्या डोळ्यावर लावले तर तो नेहमीसाठी आंधळा होतो.’ (Top 20 Chan Chan Goshti Marathi with Moral)

मी त्या औषधाला पडताळून पाहायचे ठरविले. भिकाऱ्याने सांगितले, ‘माझ्या डाव्या डोळ्यावर औषध तर लावून बघा.’ भिकाऱ्याने तसेच केले व खरंच त्याला औषध लावल्याबरोबर पुष्कळ ठिकाणी गाडलेले धन दिसू जागले. तेव्हा त्याचे विचार केला, ‘या औषधाचा असर तर दोन्ही डोळ्यांवर एक जसाच व्हायला पाहिजे. नककीच भिकारी मला मूर्ख बनवत आहे.’ म्हणूनतो म्हणाला, ‘थोडेसे औषध उजव्या डोळ्यावर पण लावा.’

 

READ MORE:- लहान मुलांच्या गोष्टी | जादूच्या छान छान गोष्टी 

 

भिकाऱ्याने त्याला पुन्हा-पुन्हा नाही म्हटले, परंतु तो त्याच्या जिद्दीवर अटकून राहिला. शेवटी त्याने त्याच्या उजव्या डोळ्यावर औषध लावले. ते लावल्यावर मी अंधळा झालो. मी भीकाऱ्याला पुष्कळ विनंती केली की, माझी सगळी दौलत घ्या व माझे डोळे चांगले करून द्या. त्याने माझे काहीच ऐकले नाही. माझे सगळे उंट घेऊन तो गेला. मी गल्ली दारीचा भीकारी झालो, त्या दीवसापासुन मी शपथ खाल्ली की, जो कोणी कला भीक देईल, तो माझ्या डोकयावर एक चापट मारेल. कारण की, त्याने मला माझ्या लोभाची जाणीव होईल. भीकाऱ्याची ही सर्व गोष्ट ऐकुन खलीफाचे डोळे भरुन आले.

लहान मुलांच्या गोष्टी कोण्या एका काळची गोष्ट आहे. एक गरीब लाकूडतोड्या होता. एके दिवशी तो आपल्या बायकोबरोबर शेकोटी तापवितांना तिला बोलला, ‘किती चांगले झाले असते जर आपल्यालाही मुलबाळं असती.’

तुम्ही ठिक बोलत आहात. बिल्कुल छोटसं आपल्या अंगठ्याएवढं जरी आपल्याला बाळ असतं तरी त्याच्यावर आपण कितीतरी प्रेम केलं असतं.’ पत्नी बोलली: शेवटी एक दिवस असा आला की, त्यांची इच्छा पूर्ण झाली. त्यांच्या घरी एकदम छोटेसे बिल्कुल अंगठ्याऐवढे बाळ आले. दोघेही आनंदी झाले. त्यांनी बाळाने नाव ठेवले, टाम. ते मुलाचे चांगल्या रीतीने पालन कराय- ला लागले, परंतु तो जराही वाढला नाही. जेवढा होता तेवढाचगेला. तेव्हापर्यंत अंधार झाला होता. दोन्ही हार मानून पुढे गेले. काही वेळाने टामने पाहिले की, ते दोघेही निघून गेले आहेत, तेव्हा ते बिळातून बाहेर आला. त्याने पाहिले की, रस्त्याच्या किनाऱ्यावर शेत आहे. त्यावरून चालतांना त्याला पुष्कळ वेदना झाल्या. त्याने विचार केला कोणी असता असा जो मला खांद्यावर बसून घरापर्यंत सोडून आला असता तर बरे झाले असते.

तेवढ्यात त्याने दोन लोकांना आपसांत बोलतांना पाहिले. ते दोघेही चोर होते. ते दोघेही गावातील सर्वात श्रीमंताच्या घरी चोरी करण्याचा विचार करत होतो. टामने त्यांना सांगितलं, ‘तुम्ही लोक मला आपल्या बरोबर घेवून चला. मी तुमचे काम सोने करून देईल. खिडकीतून मी घरामध्ये घुसून जाईल आणि घरातील सर्व किमती सामान बाहेर फेकेल.’ चोर खुप आनंदी झाले. ते त्याला आपल्या खांद्यावर बसवून आपल्याबरोबर घेवून आले. टाम खिडकीतून आत घुसला. जोराने ओरडायला लागला, ‘सांगा, काय-काय फेकू ? घरातील सर्व सामान खाली फेकू ?” टामच्या आवाजाने घरतील मोलकरीन जागी झाली. तिचा आवाज आपल्याबरोबर, चोर पळून गेले. टामने विचार केला, ‘रात्री थोडा आराम करायला हवा. मग सकाळी उठून घराच्या दिशेने जावू.’ असा विचार करुन जवळच ठेवलेल्या गवताच्या ढिगावर तो झोपला. झोपल्याबरोबर त्याला गाढ झोप लागली. घरातील

भारी भारी गोष्टी

हाकून आणत होता. ‘अरे, हा तर वितभर पण नाही व एवढा कराभती!’ दोघेही आपापसात बोलायला लागले. ‘का नाही या कमालीच्या ठेंगण्याला आपण विकत घेवू. शहरात जावून लोकांना तमाशा दाखवू, चांगलीच कमाई होईल.’

दोघेही लाकूडतोड्याजवळ गेले आणि त्याच्यासमोर आपला ठराव मांडला. लाकूडतोड्या टामला कोणत्याही किंमतीत विकायला तयार झाला नाही. तेवढ्यात टामने आपल्या वडिलांच्या मानेवर चढून त्यांच्या कानामध्ये पुटपुटून सांगितले, ‘विकू द्या बाबा!’ चिंता नका करू. मी परत येवून जाईन.’ टामची गोष्ट ऐकून लाकूडतोड्याने पुष्कळशी सोन्याचे नाणे घेवून, टामला त्या दोन अनोळखी माणसांना विकले. त्या दोघांमधून एकाने टामला आपल्या टोपीवर बसविले व ते चालू लागले. टोपीवर फिरत फिरत राम रस्त्यावरील सर्व दृष्य पहात होता व खुश होत होता. त्याला हे सर्व खुप चांगलं वाटत होते. काही अंतर गेल्यावर टाम म्हणाला, ‘मी थकलो आहे. थोड्यावेळ मला खाली उतरवा.’ आणि तो खुप उड्या मारायला लागला. उड्या मारता मारता जेव्हा तो रस्त्याच्या किनाऱ्यावर घसरला तर सरळ एका उंदराच्या बिळामध्ये जावून पोहोचला.

दोन्ही माणसे खुप हैराण झाली. त्यांनी बिळाला खोदून टामला बाहेर काढण्याचा प्रयत्न केला. परंतु टाम आणखीन आतमध्येराहिला. हो पण काही दिवसांनी तो अजून तंदुरूस्त जरुर झाला. तो खूप चतुर होता.

एके दिवशी लांकूडतोड्या लाकडे तोडण्यासाठी जेव्हा जंगलात जात होता, तेव्हा त्याने आपल्या पत्नीला सांगितले, ‘आपल्या घरीपण असा एक मुलगा असता की, मी लाकडे तोडल्यावर तो गाडी घेवून आला असता. तर मला एवढे कष्ट उचलावे लागले नसते.’ टाम त्यांच्या गोष्टी ऐकत होता. तो ओरडून म्हणाला, ‘बाबा! मी गाडी घेवून येवून जाईन.’ लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी

“अरे, तू गाडी कशी काय घेवून येशील? तुझे तर पाय पण घोड्यावर पुरणार नाहीत.’ ‘तुम्ही चिंता करु नका बाबा! आई मला घोड्याच्या कानाजवळ बसवून देईल. मी घोड्याच्या कानामध्ये रस्ता राहिल आणि तो गाडीला जंगलाजवळ पोहोचवेल.’ टामने खुश होवून सांगितले.

असेच झाले. लाकूडतोड्या लाकडे तोडायला निघून गेला. दुपारी टामला त्याच्या आईने घोड्याच्या कानाजवळ बसवून दिले आणि तो गाडी घेवून चालू लागला. घोडा गाडीला घेवून पळत जावू लागला. रस्त्यामध्ये दोन जण अशा रीतीने स्वाराविना घोडागाडीला पळतांना पाहून चकित झाले. त्यांनी विचार केला,

‘चला, बघु या की ही गाडी कुठे थांबते.’

गाडीच्या मागे-मागे जेव्हा जंगलात पोहोचले, तर हे पाहून आणखीन चकीत झाले की एक अंगठ्याइतकया मुलगा गाडीलकरीन सकाळी लवकर उठली. तिने तो साऱ्या गवताचा ढीग

Marathi story

लहान मुलांच्या गोष्टी – छान छान गोष्टी

बाहेर फेकून दिला. जेव्हा टामला जाग आली तेव्हा तो विचार करु लागला. ‘मी इथे पडल्या पडल्या काय करु? इथून चलण्याची ‘युक्ती काढायला हवी.’ तो हळूच उठला. चुपचाप पुढे चालत जात होता कि त्याला एक कोल्हा दिसला. टाम म्हणाला, ‘मित्रा, तू मला आपल्या पाठीवर बसवून घेवून चल, मी तुला एका अशा घरात घेवून जाईन, जेथे खूप पकवान्ने ठेवलेली आहेत.’

कोल्हा लोभी तर होताच, त्याचे म्हणणे ऐकून तो तयार झाला. टाम त्याच्या पाठीवर बसला व सरळ त्याला आपल्या घरापर्यंत घेऊन आला. रात्रीच्या शांततेत सर्वजण झोपले होते. टाम व कोल्ह्याने पोटभरून जेवण केलं. जेवण झाल्यावर टामने एक जोरदार ढेकर दिला. मग जोर-जोराने गाणे गावू लागला. टामचे गाणे ऐकून टामच्या वडिलांना जाग आली.

ते अंथरुणातून उठून आवाजाच्या दिशेने वळले, तर कोल्ह्याला पाहून त्यांची वाचच बंद झाली. मग त्यांनी हिंमत करुन आपली कुन्हाड उचलली. टाम म्हणाला, ‘बघा बाबा, कोल्हा मला खावू इच्छित होता आणि त्याच क्षणी तो आपल्या वडिलांच्या कडेवर जाऊन बसला. कुन्हाडीनां धारून गेलेल्या कोल्ह्याला चुपचाप जंगलाच्या आपली भलाई वाटली. टाम आनंदाने

READ MORE:- 30 stories with moral in marathi | लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी