Marathi bodh katha लहान मुलांचे गोष्टी | lahan mulancha goshti marathi

Marathi bodh katha लहान मुलांचे गोष्टी

Marathi bodh katha लहान मुलांचे गोष्टी एका संध्याकाळी राजा अकबर आपल्या प्रिय बिरबलासह आपल्या शाही बागेत फिरायला गेला. ती बाग अप्रतिम होती. आजूबाजूला हिरवळ होती आणि फुलांचा ओला सुगंध वातावरण आणखीनच सुंदर करत होता.

( मराठी बोध कथा )

अशा स्थितीत राजाला काय वाटले की तो बिरबलाला म्हणाला, “बिरबल! या हिरव्यागार बागेत हिरव्यागार घोड्यावर फिरण्याची इच्छा आहे. म्हणून मी तुम्हाला सात दिवसांच्या आत आमच्यासाठी हिरव्या घोड्याची व्यवस्था करण्याचा आदेश देतो. दुसरीकडे, जर तुम्ही या आदेशाची पूर्तता करण्यात अपयशी ठरलात तर तुम्ही मला कधीही तोंड दाखवू नका.

राजा आणि बिरबल दोघांनाही याची जाणीव होती की आजपर्यंत जगात हिरव्या रंगाचा घोडा नाही. तरीही बिरबलाने काही बाबतींत आपला पराभव स्वीकारावा अशी राजाला इच्छा होती. म्हणूनच त्याने बिरबलाला असा आदेश दिला. पण, बिरबलही खूप हुशार होता. राजाला आपल्याकडून काय हवे आहे हे त्याला चांगलेच माहीत होते. त्यामुळे तो घोडा शोधण्याच्या बहाण्याने सात दिवस इकडे-तिकडे भटकत होता.

आठव्या दिवशी बिरबल दरबारात राजासमोर हजर झाला आणि म्हणाला, “महाराज! तुमच्या आदेशानुसार मी तुमच्यासाठी हिरव्या घोड्याची व्यवस्था केली आहे. तथापि, त्याच्या मालकाच्या दोन अटी आहेत.

राजाने कुतूहलाने दोन्ही अटींबद्दल विचारले. तेव्हा बिरबलाने उत्तर दिले, “पहिली अट ही आहे की तो हिरवा घोडा आणण्यासाठी तुम्ही स्वतः जावे.” राजाने ही अट मान्य केली.

मग त्याने दुसरी अट विचारली. तेव्हा बिरबल म्हणाला, “घोड्याच्या मालकाची दुसरी अट म्हणजे घोडा आणायला जाण्यासाठी आठवड्यातील सात दिवस सोडून इतर कोणताही दिवस निवडला पाहिजे.”

लहान मुलांचे गोष्टी

हे ऐकून राजा बिरबलाकडे आश्चर्याने पाहू लागला. तेव्हा बिरबलाने अगदी सहज उत्तर दिले, “महाराज! घोड्याच्या मालकाचे म्हणणे आहे की, खास हिरव्या रंगाचा घोडा आणण्यासाठी त्याला या खास अटी मान्य कराव्या लागतात.

बिरबलाचे हे हुशार बोलणे ऐकून राजा अकबर खूश झाला आणि त्याने मान्य केले की बिरबलला आपला पराभव स्वीकारणे खरोखर कठीण काम आहे.

कथेतून शिकतो

योग्य समज आणि समजूतदारपणाने अशक्य वाटणारे कामही सहज करता येते हे ही कथा शिकवते.एके काळी. राजा कृष्णदेवराया विजयनगरात दरबार भरवत होते. त्याचवेळी एक सुंदर स्त्री पेटी घेऊन दरबारात आली.

त्या पेटीत एक मखमली साडी होती, ती काढून ती राजाला आणि दरबारातील सर्व दरबारींना दाखवू लागली. ती साडी इतकी सुंदर होती की जो कोणी पाहील तो थक्क होईल.

त्या स्त्रीने राजाला सांगितले की ती इतकी सुंदर साडी बनवते. तिच्याकडे काही कारागीर आहेत जे त्यांच्या गुप्त कलांनी ही साडी विणतात. तिने राजाला विनंती केली की जर राजाने तिला काही पैसे दिले तर ती त्याच्यासाठीही अशीच साडी बनवेल.

राजा कृष्णदेवरायाने स्त्रीला मान्य केले आणि तिला पैसे दिले. महिलेने साडी तयार करण्यासाठी एक वर्षाचा अवधी मागितला. यानंतर ती महिला तिच्या साडी नेसणाऱ्यांसोबत राजाच्या वाड्यात राहू लागली आणि साडी नेसायला लागली.

lahan mulancha goshti marathi

यादरम्यान त्या महिला आणि कारागिरांच्या खाण्यापिण्यापासून ते सर्व खर्च राजवाडा उचलत असे. असेच एक वर्ष निघून गेले. तेव्हा राजाने आपल्या मंत्र्यांना त्या महिलेकडे साडी पाहण्यासाठी पाठवले. मंत्री कारागिराकडे गेले असता ते पाहून आश्चर्यचकित झाले. तिथे दोन कारागीर कुठलाही धागा किंवा कापड न घालता काहीतरी विणत होते. Marathi bodh katha लहान मुलांचे गोष्टी

महिलेने सांगितले की तिचे कारागीर राजासाठी साड्या विणत होते, परंतु मंत्र्यांनी सांगितले की त्यांना कोणतीही साडी दिसत नाही. यावर महिलेने सांगितले की, ही साडी फक्त तेच लोक पाहू शकतात, ज्यांचे मन स्वच्छ आहे आणि त्यांनी आयुष्यात कोणतेही पाप केलेले नाही.

महिलेची ही गोष्ट ऐकून राजाचा मंत्री अस्वस्थ झाला. सबब सांगून त्याने महिलेला साडी पाहिल्याचे सांगितले आणि निघून गेला. राजाकडे परत येताना तो म्हणाला की साडी खूप सुंदर आहे.

READ MORE:-मिकी माउस हॉरर चित्रपटाचा ट्रेलर

याचा राजाला खूप आनंद झाला. दुसऱ्या दिवशी त्याने त्या महिलेला त्या साडीसह कोर्टात हजर राहण्याचा आदेश दिला. ती महिला दुसऱ्या दिवशी तिच्या कारागिरांसह एक पेटी घेऊन कोर्टात आली. तिने कोर्टात पेटी उघडली आणि सगळ्यांना ती साडी दाखवायला सुरुवात केली.

दरबारात बसलेल्या प्रत्येकाला फार आश्चर्य वाटले, कारण राजासह दरबारातील कोणालाही साडी दिसत नव्हती. ते पाहून तेनाली रामाने राजाच्या कानात सांगितले की ती स्त्री खोटे बोलली आहे. ती सर्वांना फसवत आहे.

यानंतर तेनाली रामाने महिलेला सांगितले की मी किंवा दरबारात बसलेल्या कोणत्याही दरबारी ही साडी पाहू शकत नाही.

तेनाली रामाचे हे ऐकून महिलेने सांगितले की, ही साडी केवळ त्या व्यक्तीलाच दिसेल ज्याचे मन स्वच्छ आहे आणि तिने कोणतेही पाप केलेले नाही.

महिलेची ही गोष्ट ऐकून तेनाली रामच्या मनात एक योजना आली. तो त्या स्त्रीला म्हणाला – “राजाची इच्छा आहे की तू स्वतः ती साडी नेसून दरबारात येऊन ती साडी सर्वांना दाखवावी.”

तेनाली रामाचे हे ऐकून ती स्त्री राजासमोर माफी मागू लागली. तिने राजाला सर्व हकीकत सांगितली की तिने कोणतीही साडी बनवली नाही. ती सगळ्यांना फसवत होती.

Marathi bodh katha लहान मुलांचे गोष्टी

स्त्रीचे म्हणणे ऐकून राजाला खूप राग आला. त्यांनी तिला तुरुंगात टाकले, परंतु जेव्हा त्या स्त्रीने विनंती केली तेव्हा त्यांनी तिला सोडले आणि तिला माफ केले आणि तिला सोडून दिले. यासोबतच राजाने तेनाली रामाच्या चतुराईचेही कौतुक केले.

कथेतून शिकणे –

खोटे किंवा फसवणूक जास्त काळ लपवता येत नाही. एक ना एक दिवस सत्य समोर येते.एकदा राजा अकबर आपल्या दरबारात एका विशिष्ट विषयावर चर्चा करत होता. त्या विषयावर त्यांनी राज दरबारात उपस्थित सर्व लोकांना त्यांचे मत विचारले. अशा स्थितीत कोर्टात उपस्थित सर्व मंत्र्यांनी आपापल्या बुद्धीनुसार उत्तर दिले. प्रत्येकाचे उत्तर एकमेकांपेक्षा पूर्णपणे वेगळे असल्याचे पाहून राजाला फार आश्चर्य वाटले. यावर अकबर राजाने बिरबलाला हे घडण्यामागचे कारण विचारले आणि विचारले, ‘सर्वांची विचारसरणी सारखी का नसते?’

बादशहाच्या प्रश्नावर बिरबल हसला आणि म्हणाला, ‘महाराज, लोकांची विचारसरणी अनेक बाबतीत वेगळी असते यात शंका नाही, पण काही विषयांवर सर्वांची विचारसरणी सारखीच असते.’ बिरबलाच्या या विधानाने न्यायालयाचे कामकाज संपले. आणि प्रत्येकजण आपापली कामे करायला जातो.

READ MORE:- 20 Small Story In Marathi With Moral | लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी

त्याच संध्याकाळी राजा अकबर बिरबलसोबत त्याच्या बागेत फिरायला जातो, तेव्हा तो पुन्हा तोच प्रश्न पुन्हा करतो. ‘बिरबल, मी तुला विचारलं की सगळ्यांची विचारसरणी सारखी का नसते? मला या प्रश्नाचे उत्तर द्या.” यावरून अकबर आणि बिरबल यांच्यात पुन्हा एकदा वाद सुरू झाला. जेव्हा अकबर राजाला बिरबलाचा मुद्दा सर्वतोपरी प्रयत्न करूनही समजत नाही तेव्हा तो आपला मुद्दा समोर आणण्यासाठी एक योजना आखतो.

Marathi bodh katha लहान मुलांचे गोष्टी बिरबल म्हणतो, ‘महाराज, मी तुम्हाला सिद्ध करून दाखवतो की काही बाबतीत सर्वांची विचारसरणी सारखीच असते. फक्त ऑर्डर जारी करा. येत्या अमावस्येच्या रात्री प्रत्येकजण आपापल्या घरातून एक ग्लास दूध आणून तुमच्या बागेतील कोरड्या विहिरीत ओततील आणि या हुकुमाचे उल्लंघन करणाऱ्यांना कठोर शिक्षा होईल, असा हुकूम असेल.’

अकबर राजाला बिरबलाची ही चर्चा मूर्खपणाची वाटत असली, तरी त्याला बिरबलाच्या म्हणण्याप्रमाणे शाही फर्मान निघते. राजाच्या आज्ञेने सैनिक राज्यभर फिरतात आणि सर्वांना या आदेशाची माहिती देतात. राजाने हा आदेश ऐकताच कोरड्या विहिरीत दूध ओतणे हा मूर्खपणा आहे, अशी चर्चा सर्वांनी सुरू केली. तरीही तो राजाचा आदेश असल्याने प्रत्येकाला त्याचे पालन करावे लागले. सर्वजण अमावस्येच्या रात्रीची वाट पाहू लागले.

काही वेळातच अमावस्येची रात्रही आली आणि सर्वजण आपापल्या घरातून पाण्याने भरलेले भांडे घेऊन विहिरीजवळ जमतात. एक एक करून सर्वजण विहिरीत पाठ फिरवून आपापल्या घराकडे निघाले. राजा अकबर आणि बिरबल हे सर्व दृश्य गुप्तपणे पाहत आहेत.

lahan mulancha goshti marathi सर्वजण आपापली भांडी विहिरीत वळवून निघून गेल्यावर बिरबल राजा अकबराला विहिरीजवळ घेऊन जातो आणि म्हणतो, ‘हे बघ महाराज, तुमच्या आदेशाने विहीर दुधाने भरली आहे का? बिरबलाच्या बोलण्यावर राजा अकबर विहिरीत डोकावून पाहतो की विहीर माथ्यापर्यंत पाण्याने भरलेली आहे. हे पाहून त्यांना खूप आश्चर्य वाटते आणि त्यांना रागही येतो.

अकबर राजा बिरबलाला सांगतो, ‘मी विहिरीत दूध टाकण्याचा आदेश दिला होता. मग विहीर दुधाऐवजी पाण्याने का भरली?’ बादशहाच्या या प्रश्नावर बिरबल हसत हसत म्हणतो, ‘महाराज, सर्वांना विहिरीत दूध टाकणे निरुपयोगी वाटले, म्हणून सर्वांनी दुधाऐवजी विहिरीत पाणी ओतले. अमावस्येची रात्र खूप अंधारलेली असते, असाही सगळ्यांचा समज होता. आता अशा अंधारात प्रत्येकाला फक्त भांडेच दिसतात, भांड्यात दूध किंवा पाणी आहे की नाही.

लहान मुलांच्या छान छान गोष्टी मराठी pdf

बिरबल म्हणाला, ‘महाराज, यावरून हे स्पष्ट होते की काही बाबतीत सर्वांची विचारसरणी सारखीच असते.’ आता अकबर राजाला बिरबलाचा मुद्दा चांगलाच समजला होता.

कथेतून शिका

एकदा सम्राट अकबर, बिरबल आणि सर्व मंत्री दरबारात बसले होते. सभेचे कामकाज चालू होते. एक एक करून राज्यातील जनता आपल्या समस्या घेऊन न्यायालयात येत होती. दरम्यान, एक व्यक्ती तेथे कोर्टात पोहोचली. त्याच्या हातात एक बरणी होती. सर्वजण त्या बरणीकडे बघत होते, मग अकबराने त्या व्यक्तीला विचारले – ‘या भांड्यात काय आहे?’

Read More:- Top 10 Akbar Birbal Stories in Marathi 

तो म्हणाला, ‘महाराज, त्यात साखर आणि वाळूचे मिश्रण आहे.’ अकबराने पुन्हा विचारले, ‘का?’ आता दरबारी म्हणाला- ‘चूक माफ करा महाराज, पण मी बिरबलाच्या बुद्धिमत्तेच्या अनेक कथा ऐकल्या आहेत. मला त्यांची चाचणी घ्यायची आहे. बिरबलाने पाणी न वापरता या वाळूतून साखरेचा प्रत्येक दाणा वेगळा करावा अशी माझी इच्छा आहे.” आता सर्वजण आश्चर्याने बिरबलाकडे पाहू लागले. lahan mulancha goshti marathi

आता अकबराने बिरबलाकडे बघितले आणि म्हणाला, ‘हे बघ बिरबल, आता या माणसासमोर तू तुझी बुद्धिमत्ता कशी दाखवणार.’ बिरबल हसला आणि म्हणाला, ‘महाराज होईल, हे माझ्या डाव्या हाताचे काम आहे.’ आता सगळेच होते. बिरबल वाळूपासून साखर वेगळी करण्यासाठी काय करेल याबद्दल आश्चर्य वाटले. मग बिरबल उठला आणि तो घागर राजवाड्यात असलेल्या बागेकडे घेऊन गेला. त्यांच्या मागे ती व्यक्तीही होती.

marathi bodh katha

आता बिरबल बागेतल्या एका आंब्याच्या झाडाखाली पोहोचला. आता त्याने भांड्यात असलेली वाळू आणि साखर यांचे मिश्रण आंब्याच्या झाडाभोवती पसरवण्यास सुरुवात केली. त्यामुळे त्या व्यक्तीने विचारले, ‘अरे, तू काय करतो आहेस?’ बिरबल म्हणाला, ‘हे तुला उद्या कळेल.’ यानंतर दोघेही राजवाड्यात परत आले. आता सगळे उद्याच्या सकाळची वाट पाहत होते. दुसऱ्या दिवशी सकाळी जेव्हा दरबार झाला तेव्हा अकबर आणि सर्व मंत्री एकत्र बागेत पोहोचले. त्याच्यासोबत बिरबल आणि वाळू आणि साखर यांचे मिश्रण आणणारी व्यक्ती होती. सर्वजण आंब्याच्या झाडाजवळ पोहोचले.

आता तिथे फक्त वाळूच पडून असल्याचे सर्वांनी पाहिले. वास्तविक, मुंग्यांनी वाळूत असलेली साखर बाहेर काढून आपल्या बिलात जमा केली होती आणि काही मुंग्या उरलेली साखर त्यांच्या बिलात घेऊन जात होत्या. त्यावर त्या व्यक्तीने विचारले, ‘साखर कुठे गेली?’ बिरबल म्हणाला, ‘साखर वाळूपासून वेगळी झाली आहे.’ सगळे जोरजोरात हसू लागले. बिरबलाची ही हुशारी पाहून अकबर त्या व्यक्तीला म्हणाला, ‘तुला आता साखर हवी असेल तर मुंगीच्या भोकात जावे लागेल.’ सगळे पुन्हा हसले आणि बिरबलाचे कौतुक करू लागले.

📁 MATERIAL